Loscouët-sur-Meu

Het is een prachtige Franse naam voor een dorp: Loscouët-sur-Meu. Jullie hebben er vast nog nooit van gehoord. Logisch, want de meeste mensen die naar Bretagne komen, gaan naar de noord- of zuidkust voor stand en zee. Of mooie plaatsen als Saint-Malo in het noorden of Vannes in het zuiden. Veel toeristen vergeten echter dat het binnenland ook zeer zeker de moeite waard is; uniek, historisch en vol onverwachte ‘pareltjes’.

We wonen vlakbij Mauron, in het binnenland dus, op zo’n 45 minuten rijden ten westen van Rennes. Gistermiddag ontdekten we zo’n ‘pareltje’, een prachtige plek. Alhoewel we al ruim twee jaar weten dat er vijf kilometer bij ons vandaan een groot meer ligt, waren we er nog nooit geweest. Dus ja, het moest er eens van komen. Het meer ligt vlakbij het dorp Loscouët-sur-Meu. Als we uitstappen, lezen we tot onze spijt dat het meer en de directe omgeving privébezit is. Echter, één oever is wel te bewandelen. We zien wel en gaan op pad. Het meer is uitgestrekt, omzoomd door bos. Her en der staan een paar huisjes. Prachtig! Zeker op een zonnige en rustige dag. Helaas, na een paar honderd meter stuiten we weer op een bord met ‘privé’. Maar we ontdekken ook een ander bord met ‘Tour du Lac’. Aha.. er is wel een wandelweg om het meer!

Als we onze tocht vervolgen, komen we bij een bruggetje uit dat over de rivier de Meu gaat. Ja, hoe kan het ook anders. Deze rivier ontspringt bij Saint-Vran in de Cotes d’Amor, stroomt naar het oosten en mondt uit in de rivier de Vilaine vlakbij het château Blossac, op het driepunt Chavagne, Goven en Bruz. Bij de brug zie ik een houten informatiebord. Ik stap erop af en lees dat onder de brug een nis is te vinden met daarin een beeld van Saint Lunaire. Nieuwsgierig als ik ben, volg ik een pijl, kom bij de rivier en jawel… daar staat onze heilige! Overigens, over deze Saint-Lunaire – de zoon van koning Hoël I en de heilige Pompea (jaar 500) – heb ik al eerder een blog geschreven.

 Loscouët-sur-Meu
Loscouët-sur-Meu – bron: http://www.lakefishabil.com/

We wandelen verder en gaan van verharde weg over op een mooi graspad. Aan de linkerhand zien we voortdurend het meer. Rechts kijken we ver uit over het land met de heuvels. De wandelroute is voor Franse begrippen goed aangeven. Op een punt twijfelen. Maar als je het meer links houdt, dan is er niets aan de hand. Na ongeveer vijf kilometer komen we weer bij de auto aan. De ‘Tour du Lac’, ik ben benieuwd hoeveel mensen deze route kennen. En zo zie je maar, het is weer bewezen, ook  vlakbij huis vind je ‘pareltjes’: Loscouët-sur-Meu.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *