Pardon
Je zegt het vaak zonder er bij na te denken: pardon! Als je bijvoorbeeld per ongeluk op iemand zijn tenen staat of zo onhandig bent in een restaurant een glas wijn om te gooien. Pardon! Het grappige is, dat het ‘pardon’ in Bretagne naast de gebruikelijke betekenis van ‘sorry’ ook staat voor een eeuwenoude traditie: een pardon oftewel een katholieke bedevaartsprocessie die in sommige plaatsen in Bretagne wordt gehouden tijdens herdenkingen van plaatselijke heiligen.
Letterlijk betekent ‘pardon’, jawel… vergiffenis! Een pardon is vaak een hele stoet van bedevaartgangers in Bretonse klederdracht die vaandels, relikwieën en kruisbeelden dragen. De processie begint met een ronde door het dorp of de stad, waarbij men religieuze liederen zingt in het Bretons. Dan volgt een mis in de kerk waar de betreffende heilige wordt vereerd. Daar, op die plek, vragen de bedevaartgangers om een ‘pardon’, doen een wens of vervullen een gelofte. Tenslotte drinken de processiegangers een glas bier of cider. Dat hoort erbij in dit stukje Frankrijk.
Bretagne kent vele pardons. Een van de belangrijkste wordt ieder jaar op 15 augustus gehouden in het dorp La Clarté, vlakbij de stad Perros-Guirec aan de ‘roze kust’ van Bretagne. Het verhaal gaat als volgt. In de 15e eeuw was de markies van Barac’h onderweg van Engeland naar huis. Echter, zijn schip verdwaalde in een plotselinge opkomende mist en dreigde te pletter te slaan op de gevaarlijke kliffen van de ‘roze kust’. Snel deed hij een belofte aan Maria, de beschermvrouw van de zeeleden. Welke belofte? Het bouwen van een kapel als hij en zijn mannen gered zouden worden. Het wonder geschiedde. Een straal zonlicht schoot uit de hemel. Een hoge rots boven het dorp Ploumanac’h lichtte op. Vandaag de dag heet deze plek ‘La Clarté‘ (Ar Sklaerder in het Bretons), oftewel ‘de opklaring’. Eigenlijk was Maria zo gek nog niet. Ze wist wat ze deed. Want mensen die vanaf zee komen en het baken van La Clarté volgen, komen altijd veilig aan in de haven van Perros-Guirec.
Pardon! Sorry… het spijt me… vergiffenis! Elke keer als je het zegt, hoop ik dat je voortaan ook een beetje aan Bretagne denkt.