Paris: souvenirs à mi-chemin

Het is alweer 13 jaar geleden. Wat was ik zenuwachtig. Meer dan de moeder. Tot ze te voorschijn kwam: Lisa. Wat een mooi meisje! Inderdaad, ik mocht bij de bevalling zijn van mijn petekindje, de dochter van een goede vriendin. Sylvia was en is alleenstaande moeder en ik heb zelf geen kinderen. Dus jullie snappen, dit was voor ons beiden en voor de kleine Lisa, een superervaring. Een ervaring voor het leven.

Nu woon ik alweer ruim twee jaar in Bretagne op het platteland, zo’n 45 minuten rijden van Rennes. Sylvia, Lisa en inmiddels dochter Babette komen in de zomer voor de tweede keer logeren. Ik verheug me er nu al op. Het gekke is, we wonen zo’n 850 kilometer uit elkaar, maar de vriendschap is en blijft hetzelfde, is zelfs beter. Wekelijks hebben we elkaar aan de lijn; even een ‘update’ geven van wat ons bezig houdt, vertellen over wat we doen en hoe we ons ergeren aan bepaalde mensen. Heerlijk, vriendinnenpraat. En dat is waar het om gaat, die vriendinnenpraat. Sylvia heeft een druk leven als alleenstaande, werkende moeder. Af en toe krijgt ze het flink voor haar kiezen. Ik heb bewondering voor haar hoe ze het allemaal rooit. Haar meiden staan voorop, maar als het kan, tankt ze af en toe even bij. Doet ze iets voor haarzelf; shoppen, uit eten, naar de film, op stap met vriendinnen, sporten… alleen, dat reizen, daar komt het maar niet van.  Oké, ze gaat met de meiden naar Bretagne. Maar hoe fijn zou het zijn ook een keer alleen of samen met een vriendin – moi! – op pad te gaan?

Paris
Paris – bron: http://diniandhikas.blogspot.fr/

Parijs… het ligt precies in het midden: Eindhoven – Rennes. Als ik lees over de actie van Accor Hotels, kruip ik gelijk achter mijn laptop. Die wedstrijd moeten we winnen! Een weekend lekker kletsen, shoppen, lachen en misschien zelfs ook een traantje wegpikken. Even tijd voor onszelf, even tijd voor Sylvia. ‘Opening up for others’, is de slogan van Accor. Nou, hotelketen, zeg het maar… open je je deuren voor ons? Het zou een mooi begin zijn van het nieuwe jaar. Zoals elk begin prachtig is…. Lisa, ze is nu al een echte meid. Ik denk terug aan haar geboorte, een mooie herinnering om te delen, zoals er zoveel te delen valt. Souvenirs à mi-chemin, Paris!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *