Tempête
‘Ongeveer 75.000 huishoudens in Bretagne zonder elektriciteit na een nacht van hevige storm’, kopt de krant Ouest France in. Het is 28 oktober 2013. Bijna twee maanden later is het weer raak; twee dagen voor Kerst en een tempête, oftewel een storm, is op komst.
De zomers in Bretagne zijn aangenaam met een gemiddelde temperatuur van ongeveer 20 graden. Maar, net zoals deze zomer, is het vaak warmer. Door de warme golfstroom heeft Bretagne een zacht zeeklimaat. Daarom is het in de winter nooit echt koud en vriest het er nauwelijks. ‘Overall’ kan gezegd worden dat het klimaat in Bretagne wisselvallig is. Door de botsing van verschillende fronten geldt Bretagne als een depressiegebied. Het weer is als ‘Jantje huilt, Jantje lacht’, het ene moment schijnt de zon, het andere moment regent het. Of het regent terwijl de zon schijnt. Mijn moeder liep dit voorjaar, toen ze bij ons logeerde, van binnen naar buiten en terug met het droogrek vol kleren. Duidelijk niet op de hoogte van de wisselvalligheid van het weer. Maar je leert snel in Bretagne. Ik laat de was gewoon hangen. Op een gegeven moment wordt het vanzelf droog. Maar mensen… ga nu niet denken dat het altijd regent in Bretagne. Dat is een fabel. Normaliter regent het er nooit voor dagen, net zoals we in Nederland wel kennen.
Maar waaien en stormen, dat kan het hier wel. Het is Kerstvakantie 2013, terwijl het buiten aardig tekeer gaat, lees ik op Facebook dat de eerste stormschade al af te vinken is. Een muur die omgewaaid is, pardoes in een groentetuin. Even later meldt een andere Facebooker dat ook bij haar een schutting het begeven heeft. Weer een ander laat weten dat de stroom telkens uitvalt. Tussen al deze berichten door lees ik dat de tempête de komende nacht op zijn hevigst zal zijn; code ROOD! Hmm, toch maar even wat maatregelen nemen. We klappen de droogmolen in. Controleren het kippenhok. Het plastic tuinmeubilair binden we vast en de vuilnisbakken gaan naar binnen.
Hond Bubbel kijkt me aan, ze wil naar buiten. Kom op dan… we gaan! Ze vindt het geweldig. Haar oren staan bijna rechtovereind door de wind. De flos aan het staartje zwiept van links naar rechts. Al wandelend – voor zover dat mogelijk is – kijk ik uit over de velden. Wat een natuurgeweld, wat een kracht. Het maakt me blij. Het maakt Bubbel blij. Wat is Bretagne toch mooi. Ook met een tempête.