Yves Rocher
Als kind was ik er dol op. Al die monstertjes met crèmes, rouges, lippenbalsems en noem maar op die je via de post in een doosje thuis gestuurd kreeg. Yves Rocher… ruim veertig jaar later woon ik op slechts 50 kilometer van de geboorteplek van de stichter en eigenaar van het gelijknamige cosmeticabedrijf in La Gacilly.
We leven in het jaar 1959. Yves heeft het idee opgevat om zijn regio nieuw leven in te blazen. Het platteland loopt leeg. Zijn ambitie? Het ontwikkelen van kwaliteitsproducten op basis van plantaardige ingrediënten. En jawel hoor, zijn eerste crème op basis van speenkruid ziet het daglicht. Een zalf voor aambeien, om precies te zijn. Yves verkoopt zijn producten via postorder. Dé manier waarop vooral de dorpsgenoten delen in het succes dat hij voor ogen heeft. Een schot in de roos, zou later blijken. Toch besluit hij in 1969 zijn eerste winkel te openen in Parijs. Yves wil dichter bij zijn klanten staan. Ook dit blijkt een goede keuze te zijn. Een jaar later opent Grenoble de eerste franchisewinkel. Vandaag de dag zijn er wereldwijd 1600 winkels, waarvan er zo’n 100 zich in de Benelux bevinden.
Yves overlijdt op tweede Kerstdag 2009. Maar nog steeds is het bedrijf een echt familiebedrijf. De familie Rocher is overigens ook de initiator van het bekende fotofestival van La Gacilly. Jaarlijks hangt het stadje vol foto’s van Franse fotografen: tegen gevels van huizen, in parken en tuinen. Allemaal in de open lucht. Meer dan 250.000 bezoekers komen naar dit openlucht fotofestival. Tijdens deze dagen kun je ook een kijkje nemen in de ateliers van diverse kunstenaars van La Gacilly. Heb je genoeg van de kunst, dan is er natuurlijk altijd nog de botanische tuin van Yves Rocher. Echt een idyllische plek met bamboebos. De fabriek is overigens ook te bezoeken.
De postbode belt aan. Het is 1972. Ik trek het pakje uit de handen van mijn moeder. Yves Rocher! Ik ren naar mijn kamer. Maak het pakje open en leg alle monstertjes op mijn kaptafeltje als een heuse schoonheidspecialiste. Ik moet glimlachen om de herinnering. Eigenlijk heb ik helemaal niet zoveel met make-up. Geef mij maar puur natuur. Nou ja, zo dacht Yves ook. Alleen met een beetje meer. Slimme Bretonse gozer hoor. Ik vermoed dat hij vanuit zijn graf de cosmeticawereld nog wel even zal blijven regeren.